2 yaşında bireyselleşmeye başlayan çocuk için kendini tam olarak ifade edebilme becerisi zamanla oturur.Özellikle 2.5 yaşlarında başlayan;3-6 yaşları arasında artış gösteren inatçılık çocuğun ebeveynlerine karşı ‘ben de varım’ ‘benim de isteklerim var’ demesidir.

Küçük çocuklar için duygular oldukça şiddetli ve kontrolsüz açığa çıkar.Tam olarak kontrol edilemediğinde inatçılık öfke nöbetine dönüşebilir.Kriz bir başladımı da sakinleşmesi çok uzun zaman alabilir.

Özellikle hayal kırıklığı gibi bazı zor duygular öfke nöbetlerini tetikleyebilir.Sürekli ve şiddetli bir biçimde sinirliliği,tutturma krizi olan çocukların öncelikle bir çocuk psikiyatri uzmanı tarafından değerlendirilmesinde fayda var.Çünkü dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu,karşıt olma karşı gelme bozukluğu ,bilişsel gelişim geriliği,demir eksikliği,gıda alerjisi vb. tıbbi durumlar ve psikopatolojiler gibi pek çok neden bu duruma yol açabilir.Muayene sonrası doktorunuz tarafından bu durumlar dışlandıysa bazı tutum önerilerinden fayda görebilirsiniz:

En önemlisi ebeveynlerin kendi duyguları ile yüzleşmesi ve bu durumla erişkin kişinin nasıl baş ettiğidir.Anne ya da babanın kendi duygu durumunun stabil olmaması çocuğun öz denetimini olumsuz etkiler.

Çocuğun dikkat ve iletişim becerilerinin uygun olmadığı uzun açıklamalar yapmak çocuğun iş birliği yapmasını olumsuz etkiler,kısa ve net açıklamalar yapalım.

Yargılama,akıl yürütme becerileri yeni geliştiği için mantık yoluyla ikna etme zor olacaktır.Mantıklı uzun açıklamalar yerine bazen sadece onu engellmeye çalışmadan sakince bir yaklaşım daha çok işe yarar.

Çocuğun varlığının kabullenilmesi,aktif dinlenmesi,çocukla birebir tartışmaya girilmemesi önemli.

Bazen sadece görmezden gelmek, ilgiyi başka yere çekmek yeterli olacaktır.